ProZ.com translation contests »
Bon voyage: "Stories about travel" » English to Belarusian

Competition in this pair is now closed.

Discussion and feedback about the competition in this language pair may now be provided by visiting the "Discussion & feedback" page for this pair. Entries may also be individually discussed by clicking the "Discuss" link next to any listed entry.

Source text in English

The moment when, 50 years ago, Neil Armstrong planted his foot on the surface of the Moon inspired awe, pride and wonder around the world. This newspaper argued that “man, from this day on, can go wheresoever in the universe his mind wills and his ingenuity contrives…to the planets, sooner rather than later, man is now certain to go.” But no. The Moon landing was an aberration, a goal achieved not as an end in itself but as a means of signalling America’s extraordinary capabilities. That point, once made, required no remaking. Only 571 people have been into orbit; and since 1972 no one has ventured much farther into space than Des Moines is from Chicago.

The next 50 years will look very different. Falling costs, new technologies, Chinese and Indian ambitions, and a new generation of entrepreneurs promise a bold era of space development. It will almost certainly involve tourism for the rich and better communications networks for all; in the long run it might involve mineral exploitation and even mass transportation. Space will become ever more like an extension of Earth—an arena for firms and private individuals, not just governments. But for this promise to be fulfilled the world needs to create a system of laws to govern the heavens—both in peacetime and, should it come to that, in war.

The development of space thus far has been focused on facilitating activity down below—mainly satellite communications for broadcasting and navigation. Now two things are changing. First, geopolitics is stoking a new push to send humans beyond the shallows of low-Earth orbit. China plans to land people on the Moon by 2035. President Donald Trump’s administration wants Americans to be back there by 2024. Falling costs make this showing off more affordable than before. Apollo cost hundreds of billions of dollars (in today’s money). Now tens of billions are the ticket price.

[ … ]

It is a mistake to promote space as a romanticised Wild West, an anarchic frontier where humanity can throw off its fetters and rediscover its destiny. For space to fulfil its promise governance is required. At a time when the world cannot agree on rules for the terrestrial trade of steel bars and soybeans that may seem like a big ask. But without it the potential of all that lies beyond Earth will at best wait another 50 years to be fulfilled. At worst space could add to Earth’s problems.

Winning entries could not be determined in this language pair.

There was 1 entry submitted in this pair during the submission phase. Not enough entries were submitted for this pair to advance to the finals round, and it was therefore not possible to determine a winner.

Competition in this pair is now closed.

Entries (1 total) — Expand all entries

Момант, калі 50 гадоў таму назад Ніл Армстранг ступіў на паверхню Месяца, выклікаў вялікае трапятанне, гонар і здзіўленне ва ўсім свеце. Гэта газета сцвярджала, што “чалавек, пачынаючы з гэтага дня, можа накіравацца ў Сусвеце туды, куды пажадае яго розум і яго вынаходлівасць … на планеты, раней ці пазней, чалавек цяпер абавязкова накіруецца”. Але не. Высадка на Месяц была падманам, мэтай, якая дасягнута не як самамэта, а як спосаб прадэманстраваць выключныя магчымасці Амерыкі. Гэты пункт погляду, які аднойчы з’явіўся, не патрабуе перагляду. Усяго на арбіце пабываў 571 чалавек; і з 1972 года ніхто не адважваўся выйсці ў космас далей, чым Дэ-Мойн з Чыкага.

Наступныя 50 гадоў будуць выглядаць зусім іначай. Зніжэнне выдаткаў, новыя тэхналогіі, амбіцыі Кітая і Індыі і новае пакаленне прадпрымальнікаў прадвяшчаюць новую эру асваення космасу. Яна, без сумнення, будзе звязана з турызмам для багатых і больш дасканалай сістэмай сувязі для ўсіх; у доўгатэрміновай перспектыве яна можа ўключаць распрацоўку карысных выкапняў і нават масавыя перавозкі. Космас усё больш будзе нагадваць працяг Зямлі – сферу жыццядзейнасці фірм і прыватных асоб, а не толькі ўрадаў. Але для таго, каб гэта перспектыва была ажыццёўлена, сусветнаму згуртаванню неабходна стварыць сістэму законаў для кіравання наасферай – як у мірны час, так і, калі да гэтага дойдзе, у ваенны перыяд.

Развіццё космасу да цяперашняга часу галоўным чынам спрыяла забеспячэнню дзейнасці спутнікавай сувязі для вяшчання і навігацыі. Зараз мяняюцца дзве рэчы. Па-першае, геапалітыка дае новы штуршок таму, каб накіраваць людзей далей за межы калязямной арбіты. Кітай плануе высадзіць людзей на Месяц да 2035 года. Адміністрацыя прэзідэнта Дональда Трампа хоча, каб амерыканцы вярнуліся туды да 2024 года. Зніжэнне выдаткаў робіць гэтыя намеры больш рэальнымі, чым раней. “Апалон” каштаваў сотні мільярдаў долараў (у цяперашніх цэнах). Зараз дзясяткі мільярдаў – гэта кошт білета.

Памылкова лічыць космас рамантызаваным Дзікім Захадам, своеасаблівым рубяжом, на якім чалавецтва можа скінуць кайданы і нанава распачаць свой лёс. Для таго каб былі рэалізаваны перспектывы ў космасе, патрабуецца кіраванне. У той час, калі свет не можа дагаварыцца аб правілах гандлю стальной арматурай і соевымі бабамі на зямлі, гэта можа выглядаць вялікім пытаннем. Але без гэтага патэнцыял усяго, што знаходзіцца за межамі Зямлі, у лепшым выпадку будзе чакаць яшчэ гадоў 50, каб быць рэалізаваным. У горшым выпадку, космас можа павялічыць зямныя праблемы.
Entry #27244 — Discuss 0 — Variant: Not specified
Entry tagging:
  • No "like" tags