Gdy pół wieku temu Neil Armstrong postawił stopę na powierzchni Księżyca, wzbudził tym podziw i zdumienie całego świata, wielu ludzi przepełniając dumą. Prasa trąbiła, że „oto nastąpił punkt zwrotny w historii ludzkości, która może teraz podróżować tam, gdzie zechce… nawet na inne planety, i to już niebawem, a jedynym, co ją ogranicza, są jej wola i pomysłowość”. Tak się jednak nie stało. Okazało się bowiem, że lądowanie na Księżycu nie było celem samym w sobie, ale miało pokazać potencjał Stanów Zjednoczonych. Po wszystkim powtórka nie była potrzebna. Na orbitę trafiło jedynie 571 astronautów, a od 1972 roku nikt nie zapuścił się w przestrzeń kosmiczną na odległość większą niż ta, która dzieli Kraków od Gdańska.

Kolejne pięćdziesiąt lat będzie jednak zupełnie inne. Nowe pokolenie przedsiębiorców, spadające koszty, chińskie i indyjskie programy kosmiczne oraz innowacyjne technologie zwiastują nadejście złotej ery kosmicznej eksploracji. Prawie na pewno doczekamy się powstania usług turystycznych dla bogatych i lepszej infrastruktury komunikacyjnej dla wszystkich. W dłuższej perspektywie możemy się spodziewać wydobycia minerałów oraz zbiorowego transportu. Kosmos stanie się niejako przedłużeniem Ziemi – miejscem nie tylko dla państw, ale również firm i osób prywatnych. Aby tak się stało, świat musi stworzyć system prawny regulujący kwestie wykorzystywania przestrzeni pozaziemskiej i to nie tylko w czasie pokoju, ale również, gdy zajdzie taka potrzeba, w trakcie wojny.

Do tej pory zagospodarowywanie orbity ograniczało się do umieszczania na niej głównie satelitów komunikacyjnych i nawigacyjnych, które ułatwiają nam życie. Obecnie zmieniają się dwie rzeczy. Gracze na arenie międzynarodowej zamierzają posłać astronautów poza granice niskiej orbity ziemskiej. Chiny planują wysłać misję załogową na Księżyc do 2035 roku. Administracja prezydenta Donalda Trumpa chce, by Amerykanie wrócili tam przed 2024. Spadające koszty sprawiają, że takie przedsięwzięcia są tańsze niż kiedykolwiek. Misja Apollo kosztowała setki miliardów dolarów (uwzględniając inflację). Obecnie to wydatek rzędu kilkunastu miliardów.

[ … ]

Błędem byłoby jednak promować kosmos na modłę wyidealizowanego Dzikiego Zachodu – anachroniczną granicę, której przekroczenie pozwoli ludzkości wyzwolić się z okowów i na nowo zdefiniować swoje przeznaczenie. Aby przestrzeń kosmiczna spełniła pokładane w niej nadzieje, konieczne jest właściwe zarządzanie. W czasach, gdy świat ma trudności, by się dogadać w kwestii handlu stalą czy soją, może się to okazać nie lada wyzwaniem. Bez tego jednak nie wykorzystamy potencjału tkwiącego poza Ziemią przez następne pięćdziesiąt lat. W najgorszym razie kosmos może się okazać kolejnym przyziemnym problemem.