ProZ.com translation contests »
First ProZ.com Translation Contest 2007: "First ProZ.com Translation Contest 2007" » English to Dutch » Entry by Dennis Seine

Source text in English

Translation by Dennis Seine (#348)

When she moved into his tiny house in Stroud, and took charge of his four small children, Mother was thirty and still quite handsome. She had not, I suppose, met anyone like him before. This rather priggish young man, with his devout gentility, his airs and manners, his music and ambitions, his charm, bright talk, and undeniable good looks, overwhelmed her as soon as she saw him. So she fell in love with him immediately, and remained in love for ever. And herself being comely, sensitive, and adoring, she attracted my father also. And so he married her. And so later he left her - with his children and some more of her own.

When he'd gone, she brought us to the village and waited. She waited for thirty years. I don't think she ever knew what had made him desert her, though the reasons seemed clear enough. She was too honest, too natural for this frightened man; too remote from his tidy laws. She was, after all, a country girl; disordered, hysterical, loving. She was muddled and mischievous as a chimney-jackdaw, she made her nest of rags and jewels, was happy in the sunlight, squawked loudly at danger, pried and was insatiably curious, forgot when to eat or ate all day, and sang when sunsets were red. She lived by the easy laws of the hedgerow, loved the world, and made no plans, had a quick holy eye for natural wonders and couldn't have kept a neat house for her life. What my father wished for was something quite different, something she could never give him - the protective order of an unimpeachable suburbia, which was what he got in the end.

The three or four years Mother spent with my father she fed on for the rest of her life. Her happiness at that time was something she guarded as though it must ensure his eventual return. She would talk about it almost in awe, not that it had ceased but that it had happened at all.
Toen ze in zijn kleine huisje in Stroud trok en voor zijn vier kleine kinderen begon te zorgen, was Moeder dertig jaar oud en nog steeds een zeer aantrekkelijke vrouw. Ze had nog nooit, naar ik meen, iemand als hem ontmoet. Deze eigenlijk wat pedante jongeman, met zijn oprecht welopgevoed voorkomen, zijn deftige maniertjes, zijn muziek en ambities, zijn charme, zijn intelligente conversaties en onmiskenbaar aantrekkelijk uiterlijk, maakte, toen ze hem voor het eerst zag, een overdonderende indruk. Ze viel onmiddellijk voor hem, en is altijd van hem blijven houden. Zelf was ze knap, gevoelig, en ze bewonderde hem, dus mijn vader voelde zich ook tot haar aangetrokken. En dus trouwde hij met haar. En uiteindelijk verliet hij haar - met zijn eigen kinderen en enkele van haar.

Nadat hij was vertrokken, nam ze ons mee naar het dorp en wachtte ze af. Ze heeft dertig jaar lang gewacht. Ik geloof niet dat ze er ooit is achter gekomen wat de reden was dat hij haar heeft verlaten, ondanks dat het duidelijk genoeg leek. Ze was te eerlijk, te natuurlijk voor deze angstige man: ze voldeed niet aan zijn keurige regeltjes. Ze was uiteindelijk een plattelandsmeisje: ongeorganiseerd, hysterisch, vol liefde. Ze was een tegendraads warhoofd, als een kraai in de schoorsteen, met een nest van oude doeken en sieraden, gelukkig in het zonlicht, en luidkeels krassend bij gevaar, altijd op onderzoek en onverzadigbaar nieuwsgierig, vergat soms te eten en at dan weer de hele dag door en zong als de zonsondergang rood kleurde. Haar simpele wereld eindigde bij de heg, ze hield van deze wereld en maakte geen plannen, beschikte over een begenadigde blik, die ze richtte op de wonderen van de natuur, en was tijdens haar leven niet in staat om voor een degelijk huishouden te zorgen. Wat mijn vader wilde was iets totaal verschillends, iets wat ze hem nooit had kunnen geven - de beschermende orde en netheid van de smetteloze voorstad, die hij uiteindelijk gevonden heeft.

De drie of vier jaar die Moeder met mijn vader heeft doorgebracht vormden een bron van geluk voor de rest van haar leven. Het geluk dat ze toen voelde was iets wat ze bewaakte, alsof zijn uiteindelijke terugkomst op die manier gegarandeerd was. Ze sprak er met haast ontzag over, niet dat het geëindigd was, maar dat het heeft mogen gebeuren.


[quote]
This translation received 3 votes and the following comments:
aangenaam en vlot om te lezen, alleen hier en daar wat omslachtig.
This is just the best translation
[/quote]