Who cast that first fateful tomato that started the La Tomatina revolution? The reality is no one knows. Maybe it was an anti-Franco rebellion, or a carnival that got out of hand. According to the most popular version of the story, during the 1945 festival of Los Gigantes (a giant paper mâché puppet parade), locals were looking to stage a brawl to get some attention. They happened upon a vegetable cart nearby and started hurling ripe tomatoes. Innocent onlookers got involved until the scene escalated into a massive melee of flying fruit. The instigators had to repay the tomato vendors, but that didn't stop the recurrence of more tomato fights—and the birth of a new tradition.
Fearful of an unruly escalation, authorities enacted, relaxed, and then reinstated a series of bans in the 1950s. In 1951, locals who defied the law were imprisoned until public outcry called for their release. The most famous effrontery to the tomato bans happened in 1957 when proponents held a mock tomato funeral complete with a coffin and procession. After 1957, the local government decided to roll with the punches, set a few rules in place, and embraced the wacky tradition.
Though the tomatoes take center stage, a week of festivities lead up to the final showdown. It's a celebration of Buñol's patron saints, the Virgin Mary and St. Louis Bertrand, with street parades, music, and fireworks in joyous Spanish fashion. To build up your strength for the impending brawl, an epic paella is served on the eve of the battle, showcasing an iconic Valencian dish of rice, seafood, saffron, and olive oil.
Today, this unfettered festival has some measure of order. Organizers have gone so far as to cultivate a special variety of unpalatable tomatoes just for the annual event. Festivities kick off around 10 a.m. when participants race to grab a ham fixed atop a greasy pole. Onlookers hose the scramblers with water while singing and dancing in the streets. When the church bell strikes noon, trucks packed with tomatoes roll into town, while chants of "To-ma-te, to-ma-te!" reach a crescendo.
Then, with the firing of a water cannon, the main event begins. That's the green light for crushing and launching tomatoes in all-out attacks against fellow participants. Long distance tomato lobbers, point-blank assassins, and medium range hook shots. Whatever your technique, by the time it's over, you will look (and feel) quite different. Nearly an hour later, tomato-soaked bombers are left to play in a sea of squishy street salsa with little left resembling a tomato to be found. A second cannon shot signals the end of the battle. | چه كسي اولين گوجه فرنگي را كه آغاز كننده انقلاب توماتينا بود پرتاب كرد؟واقعيت اينست كه هيچ كس نميداند . شايد كار يكي از شورشيان مخالف فرنكو بوده است يا شايد دليلش تنها از كنترل خارج شدن جشن بوده است. طبق معروفترين روايت، در طول جشن سال 1945 لوس جيگانتس -جشني كه در آن از عروسك كاغذي غول پيكر به نمايش در ميآد - مردم محل قصد داشتند با ايجاد درگيري نمايشي، جلب توجه كنند.آنها در سر راه خود بطور اتفاقي به . گاري سبزيجات برخورده و شروع كردند به پرتاب گوجه فرنگي هاي رسيده .پاي ناظران بيگناه به ميان كشيده شد و كار به جايي رسيد كه صحنه به هياهوي پرتاب ميوه ها در آسمان تبديل شد.سران فتنه موظف به پرداخت خسارت فروشندگان شدند ولي اين نيز مانعي براي پرتاب گوجه فرنگي ها نشد و در نهايت منجر به تولد سنت جديدي شد. مقامات كه از افزايش ناآرامي ها نگران شده بودند يكسري ممنوعيت را به تصويب رساندند كه بعدها آنها را كاهش داده و دوباره در دهه 50 ميلادي برقرار كردند..در سال 1951 كسانيكه از قانون سرپيچي ميكردنن تا زمانيكه صداي اعتراض مردم خواستار آزاديشان ميشد ، زنداني ميشدند.مشهورترين نافرماني از قوانين منع پرناب گوجه در سال پ1957 رخ داد كه طرفداران اين سنت جهت تمسخر،مجلس ختم كاملي با تمام تشريفات تابوت و صفوف سوگواري براي گوجه فرنگي برپا كردند.پس از سال 1957 دولت محلي تصميم گرفت از موضع خود پايين آيد، قوانيني وضع كرده و سنت مسخره را با آغوش گرم پذيرفت.بااينكه گوجه فرنگي ها در محورجشن قرار دارند پس از يك هفته جشن نوبت نمايش پاياني ميرسد كه مراسم بزرگداشت پيروان قديسان شهر بنول، مريم مقدس و سنت لوييس برترند است كه همراه با راهپيمايي هاي خياباني، موسيقي، آتش بازي به سبك شادي اسپانيايي است.. در شب جنگ ،براي بدست آوردن قدرت لازم براي نزاع ، غذاي معرف اسپانيايي ، پائلا سرو ميشود كه نمايانگر يك غذاي ولنسي است كه حاوي برنج،غذاهاي دريايي ، زعفران و روغن زيتون ميباشد امروزه ، اين جشنواره بي قيد و بند ، كمي با قاعده شده است .برگزاركنندگان جشنتا جايي پيش رفته اند كه تنها براي جشن ساليانه به كشت نوع خاصي از گوجه فرنگي نامرغوب ميپردازند مراسم از ساعت 10 صبح آغاز ميشود و شركت كنندگان براي رسيدن به ژامبوني كه در بالاي يك ميله ي روغني قرار دارد ، مسابقه ميدهند..تماشاگران همچنان كه در خيابانها به رقص و آواز مشغولند، با شلنگ بر روي شركت كنندگان آب ميپاشند.زمانيكه ناقوس كليسا 12 ظهر را اعلام ميكند ،كاميونهاي حاوي گوجه فرنگي وارد شهر ميشوند و فريادهاي گوجه فرنگي گوجه فرنگي با اوج ميرسد. پسس با شليك يك توپ آب مراسم اصلي آغاز ميشود.اين چراغ سبزيست براي له كردن و پرتاب گوجه فرنگي ها در حمله هاي همه جانبه مردم به همشريان خود.اين حملات شامل پرتاب گوجه فرنگي از دور ،پرتاب با نشانه گيري و پرتاب از فاصله متوسط ميباشد.از هر روشي استفاده كنيد ،زمانيكه مراسم به پايان ميرسد ظاهر (و حال) متفاوتي خواهيد داشت، حدود يك ساعت بعد ،پرتاب كنندگان غرق در گوجه فرنگي ميمانند و بازي در خياباني مملوء از گجه فرنگي له شده كه ديگر چيزي كه چندان شباهتي به گوجه فرنگي داشته باشد در آن يافت نميشود.پرتاب توپ آب دوم پايان جنگ را اعلام ميكند . ، |